می‌گوید تجارت فرش در خانواده‌اش موروثی است. پدر و پدر بزرگش در این کار بوده‌اند. از کودکی و پس از فوت پدر به‌صورت جدی وارد این پیشهٔ آبا و اجدادی شد. همهٔ فوت‌وفن‌های حرفه را خیلی زود فرا گرفت. از رفوگری، رنگ‌برداری و قالی‌شویی گرفته تا کارهای تجاری، بازرگانی و در نهایت صادرات به‌عنوان صادرکنندهٔ نمونه که پایش را به کانادا باز کرد. از معدود کسانی‌ست که در همهٔ حوزه‌های فرش، هم تجربی و عملی و هم علمی متخصص است. حالا پس از۱۰ سال در ونکوور دست به‌کار شده است تا سبک جدیدی را برای عرضهٔ فرش ایرانی عملی کند. خودش معتقد است که طرحش اگر آن‌طور که پیش‌بینی می‌کند پیشرفت کند، دریچهٔ جدیدی برای فرش ایرانی دست‌ِکم در آمریکای شمالی باز می‌کند.
آنچه در ذهن پرورانده ایجاد زیباترین گالری فرش آمریکای شمالی و مکانی درخور شأن و جایگاه فرش ایرانی‌ست تا بتواند به‌تمامی هنر و زیبایی آن‌را به مشتریان، به‌ویژه مشتریان غیرایرانی نشان دهد.
به‌مناسبت افتتاح دومین شعبهٔ پاسیفیک راگ گالری به سراغش رفته‌ایم. فروشگاهی که از طراحی زیبایش خیلی ناگفته‌ها را می‌شود فهمید. حسین دلیری خوش‌صحبت است. آن‌قدر که قرار نیم‌ساعته‌مان، دو ساعت به درازا می‌کشد. قبل از هرچیز برای مصاحبه شرط می‌گذارد. باید قول بدهیم که برای افتتاح شعبه‌های دیگر هم مهمانش شویم.
می گوید که عاشق فرش است. با فرش زندگی کرده و کودکی و نوجوانی‌اش را در این کار گذرانده است. زمانی که بچه‌های دیگر در کوچه در حال بازی و تفریح بودند، او با ذوق و شوق در پی فراگیری بافت و رفو بوده است. در میان صحبت‌ها جایی احساساتی می‌شود و می‌گوید زندگی‌اش به تاروپود فرش گره خورده است.
کارتان را در کانادا چطور و از کجا شروع کردید؟
در ایران، در کار فرش شناخته‌شده بودم و در بازار فرش تهران یکی از بزرگ‌ترین و بهترین مغازه‌ها را داشتم ولی به‌دلیل مهاجرت به کانادا دوباره کارم را در اینجا از صفر شروع کردم. اما بعد از گذشت شش‌ماه کار، توانستم اولین شعبهٔ فرش دلیری را در ونکوور افتتاح کنم و حالا پس از گذشت ده‌سال با پشتکار زیاد توانستم جایگاه خودم را پیدا کنم و خوشحالم که توانسه‌ام ایده‌هایم را عملی نمایم. البته ارتباطم را با ایران به‌خوبی حفظ کرده‌ام. اغلب طرح‌های تازه‌‌مان را در ایران می‌بافیم و بعد به اینجا وارد می‌کنیم. بسیاری از طرح‌های جدید را علاوه بر اینجا در همان ایران هم می‌فروشیم که با استقبال زیادی مواجه شده است.
اگر در ایران مانده بودید، بهتر بود یا الان که در کانادا هستید؟
من اگر در ایران مانده بودم، درآمدی به‌مراتب بیشتر از اینجا داشتم ولی همه‌چیز درآمد و سود مالی نیست. من در کانادا این امکان را پیدا کردم که طرح‌های متنوع و مدرنی را ارائه دهم و خودم را محدود به طرح‌های سنتی نکردم. به‌همین دلیل از اینکه به کانادا آمدم و این کار را در اینجا دنبال کردم، خوشحالم.
دلیل موفقیت شما به‌عنوان کارآفرینی موفق در ونکوور چیست؟
اعتقاد، باور، تلاش، پشتکار و در نهایت دانش عمیق و تخصصی، رمز موفقیت است و سعی من هم این است که این رموز را همیشه در نظر داشته باشم و بر آن‌ها تکیه کنم. سخت‌کوشی هر غیرممکنی را ممکن می‌کند. اگر به من گفته شود کاری را نمی‌توانم انجام دهم، آن‌قدر تلاش می‌کنم که آن‌را به بهترین نحو ممکن انجام دهم. در این کار هم سنگ‌اندازی‌های زیادی سر راهم شد ولی هر کدام فقط من‌را برای رسیدن به چیزی که دنبالش بودم، مصمم‌تر کرد.
نظر غیرایرانی‌ها دربارهٔ فرش ایران چیست؟
علی‌رغم اینکه فرش با نام ایران عجین شده است، به دلیل بی‌توجهی‌هایی که به این هنر اصیل شده، کشورهای دیگر جای ایران را گرفته‌اند. شاید باورتان نشود حتی برخی تجار ایرانی در این مهم نقش داشته‌اند و به‌دلیل سود بالاتر خیلی اوقات فرش‌های غیرایرانی را به فرش‌های ایرانی ترجیح داده‌اند. ولی هنوز فرش ایرانی مرغوب‌ترین است. یکی از چیزهایی که مورد بی‌توجهی قرار گرفته است، نحوهٔ نمایش فرش است. در اغلب فروشگاه‌ها، فرش‌ها را روی هم می‌چینند و آن هنر اصیلی که در آن به‌کار رفته در معرض دید قرار نمی‌گیرد و برای همین ارزش آن کمتر به‌چشم می‌آید. شما اگر به یکی از گالری‌های هنری ونکوور سر بزنید، خواهید دید که اثری هنری که تنها یک نقاش روی آن کار کرده، ممکن است بیش از ۱۰۰ هزار دلار به فروش برسد، ولی وقتی یک فرش مرغوب ایرانی را که چند نفر چند سال روی آن کار کرده‌اند می‌خواهیم بفروشیم، در نظر مشتری قیمت آن بالاست. مشکل اصلی نحوهٔ عرضه به مشتریان است. همین نکات باعث شد تا ایده‌های جدیدی در عرضهٔ فرش داشته باشم و به‌تدریج آن‌ها را اجرایی خواهم کرد. گام اول را در شعبهٔ جدید پاسیفیک راگ گالری ونکوور برداشته‌ایم.
لطفاً دربارهٔ این گالری جدید و ویژگی‌های آن بگویید.
فرش‌فروشی‌های زیادی را در شهرهای بزرگ دنیا دیده‌ام. از لس‌آنجلس و نیویورک گرفته تا هامبورگ، پاریس، لندن، استکهلم، میلان و شهرهای بزرگ و کوچک دیگر در اروپا و آمریکای شمالی. بی‌اغراق همهٔ آن‌ها همان شیوهٔ قدیمی فروش و عرضه را حفظ کرده‌اند. به‌همین دلیل تصمیم گرفتم مکانی را درخور شأن فرش ایرانی ایجاد کنم. در طراحی این گالری دقت و وسواس بسیار زیادی به‌خرج داده‌ام. از طراحی داخلی گرفته تا نورپردازی، همهٔ عوامل طوری در نظر گرفته شده تا فرش به‌خوبی دیده شود و ارزش واقعی فرش ایرانی نشان داده شود. در این مدت کوتاه، نتیجهٔ این طراحی‌ها در شعبهٔ جدید به‌خوبی ملموس بود. حالا بسیاری از غیرایرانی‌ها به گالری می‌آیند و برخی از آن‌ها فقط می‌خواهند فرش ایرانی را از نزدیک ببینند و دربارهٔ آن بدانند. با این کار رفته‌رفته فرش ایرانی می‌تواند تمایز خود را به‌نسبت فرش‌های دیگر نشان دهد.
چرا این شعبه را در فاصلهٔ بسیار نزدیکی از شعبهٔ قدیمی افتتاح کردید و چرا به سراغ شهرهای دیگر کانادا نرفتید؟
حجم کار ما بسیار بالا رفته بود و در شعبهٔ اولمان جوابگوی خواسته‌های مشتریانمان نبودیم، چون ما برخلاف اغلب فروشگاه‌های فرش کلیهٔ کارهای خدماتی اعم از قالی‌شویی، رفوگری و رنگ‌برداری و فروش فرش را در داخل شعبه‌های خودمان انجام می‌دهیم. به‌همین دلیل و به‌خاطر نزدیکی به شعبهٔ قبلی، شعبهٔ جدید را اینجا باز کردیم ولی به‌دنبال گسترش شعب در شهرهای دیگر هم هستیم و البته به‌همین شیوهٔ جدید. یعنی به‌صورت گالری‌هایی مشابه همین گالری جدید.
شما از فعالیت‌های خیریه، فرهنگی، هنری و ورزشی در جامعهٔ ایرانیان و همچنین غیرایرانیان حمایت می‌کنید. دلیل این کار چیست؟
من شرایط سخت و دشواری را پشت سر گذاشته‌ام برای همین درک می‌کنم مسائل و مشکلات مالی یا سلامتی تا چه حد می‌تواند بر زندگی یک فرد تأثیر داشته باشد. از این‌رو تا جایی که توان دارم وظیفهٔ اخلاقی و انسانی خود می‌دانم به نهادهای خیریه کمک می‌کنم. چند وقت پیش از طرف انجمن مدارس کودکان مبتلا به اوتیسم (PALS)، یکی از نهادهای خیریه‌ای که توانسته‌ام کمکی به آن‌ها بکنم، هدیهٔ بسیار ارزشمندی گرفتم؛ نقاشی کودکان تحت حمایت این نهاد برای سپاسگزاری. ارزش این هدیه برای من از ارزش دستکش امضاشدهٔ مایک تایسون که در روز تولدم به من داده شد، بسیار بیشتر بود.
در مورد فعالیت‌های ورزشی چون از کودکی در کنار کارم ورزش را ادامه داده‌ام، می‌دانم که ورزش چقدر می‌تواند برای سلامت جامعه مفید باشد و هر کاری بتوانم برای ورزش و ورزشکاران انجام می‌دهم.
اما در این بین مقولهٔ فعالیت‌های فرهنگی برایم جایگاه ویژه‌ای دارد. من کار فرش را کاری فرهنگی می‌دانم. چیزی که نامی از ایران را در اذهان زنده می‌کند. به همین دلیل از هر فعالیت فرهنگی‌ای که بتواند نام ایران را زنده کند، تا جایی که در توانم باشد حمایت می‌کنم.
فعالیت فعلی‌تان روی چه‌چیز متمرکز است و برنامه‌تان برای آینده چیست؟
ما در حال حاضر روی طرح‌های سفارشی تمرکز ویژه‌ای کرده‌ایم. طرح‌هایی با اندازه و نقشهٔ سفارشی از طرح سنگ به‌کاررفته در کف ساختمان گرفته تا طرح‌های دیگر یا طرح‌هایی مانند نقاشی کودکان به‌صورت سفارشی. همین الان با معماران و طراحان داخلی مطرح و بین‌المللی در ونکوور و خارج از آن همکاری بسیار نزدیکی داریم و فرش‌های سفارشی با اندازه و طرح دلخواه و متناسب با مصالح به‌کار رفته در ساختمان در اختیارشان قرار می‌دهیم.
برای آینده، هم از نظر کمی و هم از نظر کیفی برنامه‌ریزی کرده‌ایم و آن‌را دنبال خواهیم کرد؛ افزایش تعداد گالری‌ها و شعب خدماتمان و همچنین افزایش محصولات به‌ویژه محصولات خاص و سفارشی.
با سپاس از وقتی که برای این گفت‌وگوی کوتاه در اختیار ما قرار دادید.
سلام
اقاي دليري موفقيت شما را تبريك مي گم